​

M.

 

Geselecteerd voor de Nederlandse Dansdagen / Nederlandse Dansdagen 2016

Verkozen tot 'Best Practice' door de Code Culturele Diversiteit

​

Première: 19 mei 2016 - Korzo Theater

Tour: herfst / winter 2016

​

Dansers: Samir Calixto, Thibault Desaules, Ivan Montis, Quentin Roger, Gino Taytelbaum

Lichtontwerp: Pavla Beranova

Kostuumontwerp: Min Li

Geluidsontwerp: Samir Calixto

Scenografie: Samir Calixto & Pavla Beranova

 

M is een coproductie van Korzo Producties & Nederlands Danstheater

 

​

M Samir Calixto zocht voor zijn nieuwe voorstelling inspiratie in de filosofische inzichten van Friedrich Nietzsche's Also Sprach Zarathustra. Nietzsche hechtte veel waarde aan de kennis in het menselijk lichaam: "er is meer wijsheid in het lichaam dan in de diepste filosofie". In M concentreert Samir zich op de transformatiekracht die het lichaam bezit. Begeleid door een moderne bewerking van muziek van Mahler, presenteren vijf mannelijke dansen hun hele menselijkheid op het podium: hun fysieke en mentale inspanning en toewijding, hun extreme kracht en kwetsbaarheid, en hun persoonlijke fortuinen en paradoxen.

 

 

UIT DE PERS;

 

"Een doordachte voorstelling over het ongrijpbare."

"Uiteindelijk delen vijf mannen ‒ of wezens misschien, bosgeesten? ‒ het podium. Thibault Desaules, Ivan Montis, Quentin Roger, Gino Taytelbaum en Calixto zelf opereren als groep, maar ook individueel en in deelverzamelingen, harmonieus, gedreven of sidderend en vallend. Ze willen scheppen, maar zijn ook permanent onderhevig aan een kracht die hen te boven gaat en die zich regelmatig van hen meester maakt. Hun beweging lijkt van binnen én van buiten te komen. Dat kan leiden tot roesachtige taferelen die verwijzen naar Nietzsches noties van het apollinische en het dionysische, naar instinct tegenover verstand en natuur tegenover cultuur, en naar de romantische waardering voor het sublieme, de oerkracht die ontzag en bewondering opwekt. (...)

M is een thematisch sterk uitgewerkte en goed gedanste voorstelling waarin Samir Calixto moderne dans, het negentiende-eeuwse fin de siècle en een voorbewuste oerwereld weloverwogen met elkaar in verband brengt in beeld, klank en beweging. '

Theaterkrant

​

​

"Choreograaf Samir Calixto opent fascinerend universum in 'M'."

"De dansers zijn  aan elkaar overgeleverd in strijd, dood en lijden. Net als de loopgraven in WO I, toen bij soldaten  Nietzsches ‘Also sprach Zarathustra’ populair was. (...)Die catharsis in dans is ook het beste van de voorstelling. De atletische Samir Calixto zelf, Thibault Desaules, Ivan Montis, Quentin Roger en Gino Taytelbaum: stuk voor stuk geweldige dansers. Of in ieder geval geweldig door Calixto ingezet. Want zijn dansvocabulaire, sterk vanuit het middenrif en de diepe buiging van de knieën zoals in capoeira-dans, zit er bij de dansers goed in. En precies op een signaal in de muziek bewegen ze vanuit de chaos synchroon, als een zwerm vogels. (...) Een tijdloos niemandsland waarin lust en drift de oerprikkels van het leven vormen.'

Cultuurpers

​

 

"Kracht en kwetsbaarheid komen samen in een rituele dans."

"M schept een soort droomwereld met paradijselijke taferelen maar ook met nachtmerries. De beelden zijn oogstrelend. De gepassioneerde dansers gaan tot het uiterste en nemen je mee in de wereld van het onbewuste waar niet alles benoemd hoeft te worden. In de slotscène komt de slang terug. Hij slingert zich rond de tak van de boom des levens en kijkt toe. Hoe de sidderende mens langzaam tot rust komt. En stil wordt. De zon gaat onder. En in het duister duurde de stilte zaterdagavond nog lang voordat het bevrijdende applaus klonk. Een prachtig compliment voor een indrukwekkende voorstelling."

Leeuwarder Courant

​

 

 

​

​

M - of het Midnight Song

Programmatekst door Samir Calixto

 

M ... Mensch.

Of puur mythe.

Maar de belangrijkste betekenis van de titel M komt eigenlijk uit de Midnight Song, een gedicht dat is ontleend aan wat waarschijnlijk het meest invloedrijke werk van Friedrich Nietzsche is: Thus Spoke Zarathustra - A Book for All and No One. Het zegt:

 

I. O Mensch! Gib acht! I. O man! Wees voorzichtig!

II. Was spricht die tiefe Mitternacht? II. Wat verklaart de diepe middernacht?

III. »Ich schlief, ich schlief—, III. "Ik sliep, ik sliep -,

IV. Aus tiefem Traum bin ich erwacht: - IV. Uit een diepe droom werd ik wakker en zweer ik: -

V. Die Welt ist tief, V. De wereld is diep,

VI. Und tiefer als der Tag gedacht. VI. En dieper dan de dag had gedacht.

VII. ist ihr Weh—, VII. Diep is zijn wee;

VIII. Lust — tiefer noch als Herzeleid: VIII. Vreugde - dieper nog dan pijn:

IX. Weh spricht: Vergeh! IX. Wee smeekt: ga!

X. Doch alle Lust will Ewigkeit—, X. Maar alle vreugde wil eeuwigheid -

XI. —Zal, tiefe, tiefe Ewigkeit! “ XI. - wil een diepe, diepe eeuwigheid! "

XII. (...) XII. (...)

​

Dit zijn dezelfde regels die Gustav Mahler in zijn derde symfonie gebruikte, als resultaat van zijn flirt met Nietzsche's filosofie. Hoewel veel van hun visies over metafysica en spiritualiteit uiteenlopen, lijken deze twee iconische figuren een gemeenschappelijke basis te hebben. Dit kan worden waargenomen in de diep 'levensbevestigende' kwaliteiten die zowel in de tijdloze essentie van Mahlers adagio's als in het streven naar een compromisloze, niet-nihilistische zoektocht naar waarheid in Nietzsche's boek.

Aldus is Spoke Zarathustra een allesomvattend stuk geschrift, een complex filosofisch / poëtisch werk dat de zoeker naar de waarheid (voorgesteld door Zarathoestra als de archetypische figuur van de wijze) centraal stelt. Thema's als de dood van God, het vaak verkeerd begrepen concept van de 'Übermensch', de eeuwige herhaling, de wil tot macht en vele anderen zijn er in overvloed op de pagina's. Het boek laat ons kennismaken met een oceaan van aforismen.

Om deze reden werd het sinds de embryonale fase van M noodzakelijk om zijn brandpunten te definiëren. Het werd bijna onvermijdelijk duidelijk dat het door de inherente wijsheid van het lichaam was dat deze voorstelling haar pit kon putten, zij aan zij met het hierboven genoemde gedicht. Nietzsche's idee dat we binnen het wonderbaarlijke mechanisme van ons lichaam het potentieel kunnen vinden om het individu te ontwaken en te transformeren door middel van krachtige en diepgaande beweging (let op komma), werd toen het creatieve noorden in ons creatieve proces.

 

“Als er kunst moet zijn, als er esthetisch doen en zien moet zijn, is één fysiologische toestand onmisbaar: razernij. Frenzy moet eerst de prikkelbaarheid van de hele machine hebben vergroot; anders is er geen kunst. "

​

De inzichten van Nietzsche hebben vaak tot doel de slavernij van de instincten door de geest te vernietigen en daarom het belang van iemands aanraking met het lichaam als toegangspoort tot alle waarheid te omarmen. Dit stelt een staat van eenheid voor die in strijd is met ons hedendaagse idee van scheiding tussen geest, lichaam en ziel. Blijkbaar tegenstrijdige elementen zoals orde en chaos moeten dan naast elkaar bestaan ​​- zoals de ambivalentie van de Apollinische en de Dionysische geesten die de filosoof zo grondig in zijn oeuvre heeft onderzocht.

Deze visie houdt rechtstreeks verband met veel oude oosterse filosofieën (zoals zen of tao), stromingen die geen enkele dogmatische religieuze vorm hebben. Ze omarmen de paradoxen van het leven en zien al zijn aspecten ervan als onafscheidelijk: 'voorbij goed en kwaad'. Zowel Nietzsche als Mahler deelden enige interesse in dergelijke filosofieën - een feit dat hen weer verenigt in het concept van deze choreografie. Vandaar ook de esthetische keuzes rond het stuk, die een ruimte voorstellen waar westerse en oosterse opvattingen over het leven samenkomen. Een lege, bijna mythische ruimte ouder dan de mens zelf, waar alle dingen kunnen worden herzien en getranscendeerd en de ambivalenties van het leven omarmd.

 

In het licht van dit uitgebreide thema zou nog veel kunnen worden gezegd, maar dit zou in tegenspraak zijn met het doel van het creëren van dit werk: hun eigen filosofische inhoud teruggeven aan de lichamen en aan het instinct, wanneer de intelligentie zichzelf leegmaakt en woorden kan nooit voldoende zijn.

We nodigen je uit om vanavond je zintuigen te gebruiken in deze poging om aan ons terug te geven wat oorspronkelijk is, ons recht door geboorte één te zijn met ons lichaam, onze geest en onze geest, ons oorspronkelijke recht om door te gaan met onze constante zoektocht ondanks het feit dat we in tijden van vervalste zekerheden leven. en valse zekerheden.

Net als Nietzsche verkenden velen dit pad en offerden veel op, zodat de mensheid dit kon blijven doen. Vanavond zul je onze eerbetoon aan hun geesten op het podium zien, vergezeld door de oude slang van leven en wijsheid, in een ritus waarin de concepten van verleden of toekomst niet langer relevant zijn. Voor ons is het enige dat telt in dit hele uur, vijf minuten en drieëntwintig seconden op het podium, om aan te raken wat er werkelijk ligt buiten onze oefening om “menselijk, maar al te menselijk” te zijn.

 

Evoe, Bacchus!

​